پوستر (poster) یا دیوارکوب، که به آن اعلان (واژه فارسی)، آفیش-Offiche (واژه فرانسوی) و پلاکات-Plakat (واژه آلمانی) نیز می‌گویند، صفحات کاغذی نسبتا بزرگی هستند که بر روی آن‌ها نوشته‌ها، طرح‌ها، نقاشی‌ها و نظیر آن چاپ شده‌است.

پوسترها به منظور نصب شدن بر روی دیوارها یا دیگر سطوح عمودی تعبیه شده که می‌تواند از نقاشی و نوشته، نقاشی محض یا نوشته تنها تشکیل شده باشد. پوسترها ممکن است برای جلب توجه یا اطلاع‌رسانی بر روی دیوارها و دیگر مکان‌های تبلیغاتی چسبانده شوند.

پوسترها اهداف گوناگونی دارند. یک پوستر ممکن است برای تبلیغات باشد یا برای تکثیر یک اثر هنری با هدف اقتصادی و فرهنگی و یا برای فروش ارزان قیمت، از آن استفاده شود. از پوسترها برای امور آموزشی نیز استفاده زیادی می‌شود.

در اواخر قرن نوزدهم، پوسترهای دو نقاش فرانسوی “ژول شره” (Jules Chéret) و “تولوز لوترک” (lautrec Toulouse) تأثیر چشمگیری بر روند طراحی پوستر گذاشتند. بعضی به ژول شره لقب «پدر پوستر» را داده‌اند. پوسترهای لوترک، بر اساس قدرت او در طراحی و شناخت رنگ و مهارتش در لیتوگرافی و نیز تأثیرپذیری از باسمه‌های ژاپنی بنا شده و اگر چه بیش از ۳۰ پوستر از او بر جای نمانده‌است، ولی همین آثار معدود تأثیر زیادی بر هنر پوسترسازی داشته و برای بسیاری از هنرمندان راهگشا بوده‌است.

شره طراحی پوستر را دگرگون کرد. پیش از او در رساندن پیام پوستر، نقش اصلی به عهدهٔ نوشته بود. اما چنان پیداست شره طراحی و تصویر در پوسترهای او اهمیت بیشتری نسبت به نوشته داشته است. او از تصویرکردن پیام پوستر به صورت خشک و منجمد و واقعی پرهیز می‌‌کرد. زنان تصاویر او، (مانند دختر فروشندهٔ نفت برای چراغ نفتی) بیشتر ایده‌آلی بودند تا واقعی. شره به زیبایی، سرزندگی و حرکت تأکید داشت. تخصص او درکشیدن پوسترهای تئاتری و نمایشی بود و استفاده او از رنگهای پاستل به پوسترهایش طراوت می‌داد. در زیر تعدادی از پوسترهای او را میبینید:

برخی از پوسترهای قرن نوزدهم در آمریکا

تولوز لوترک 

تولوز لوترک Henri de Toulouse-Lautrec بزرگترین استاد هنر پوستر در قرن نوزدهم است. او دگرگونی‌های ارزنده‌ای چه در محتوی و چه در سبک هنری پوستر به وجود آورد. بیش از هر چیز می‌توان گفت که هنر مدرن گرافیک در پوسترهای او به اوج رسید.

لوترک شیوهٔ شاعرانه و امپرسیونیسم را که در کارهای دیگر پوستر سازان دیده می‌شد کنار گذاشت و به جای آن از تکنیک چاپ‌های ژاپنی با سطح‌های رنگی بی‌عمق و صاف در کارهای خویش استفاده کرد. زنان زیبا و سرزنده که ایده‌آل شره بودند جایشان را به زنان واقعی دادند که لوترک حالات روحیشان را با استفاده از تکنیک کاریکاتور آشکارتر کرده بود. استفاده از نوشته در کارهای لوترک نیز به تدریج به حداقل رسید.