سبک هنری بیزانس یکی از مهم‌ترین و تاثیرگذارترین سبک‌های هنری در تاریخ هنر است که در دوره‌ی بیزانس (قرن ۴ تا ۱۵ میلادی) در امپراتوری بیزانس (شرق روم) شکل گرفت.

این سبک هنری به وسیله‌ی معماری، نقاشی، موزاییک‌کاری و نمایش‌های دیگر هنری به وجود آمد و تا قرون وسطی در اروپا تاثیرگذار بود.

بخش عمده‌ی هنر بیزانس، به دلیل تاثیرات مذهبی و فرهنگی، مربوط به هنر کلیسایی بود. این هنر معمولا با استفاده از رنگ‌های زنده، شکوه، زیبایی و جزئیات دقیق شناخته می‌شد.

از مهم‌ترین آثار بجای مانده از سبک هنری بیزانس می‌توان به مسجد ایاصوفیه استانبول که در آن زمان کلیسا بوده اشاره کرد.

ویژگی عشق قرون وسطاییان به نور و رنگ، ماهیتی آنی و بسیار ساده و بی‌آلایش داشت. هنر تصویری آن دوران، آگاهی و التفات متفاوتی از رنگ‌ها، با قرون پیشین را آشکار می‌ساخت.

رنگ‌های اصلی و رایج در هنر این دوران، رنگ‌های سرخ، لاجوردی، آبی، سفید و گاه سبز و سیاه است.

نمونه‌های معروف این سبک هنری شامل کلیسای سن مارکو یا همان «کلیسای سنت مارک» در ونیز، کلیسای کورا (Chora Church) یا همان «موزه کاریه» در استانبول، هوسیوس لوکاس (Hosios Loukas) در یونان هستند.

سبک هنری بیزانس تاثیر فراوانی بر هنر معاصر و آینده داشته است. هنر بیزانس حلقه اتصال میان دوران کلاسیک باستان و دوران باشکوه رنسانس محسوب می‌شود و جایگاه ویژه‌ای در سیر تطورات سنن هنری دارد.

این سبک هنری تا کنون تاثیر خود را بر بسیاری از هنرمندان و معماران جهان گسترش داده است.