تایپوگرافی (یا در زبان فارسی خط‌نگاره) در تعریفی ساده، هنر حروف چینی برای نمایش متن و یا طراحی گرافیک با حروف و کلمات است.
اما در تعریف کامل‌تر می‌توان گفت تایپوگرافی هنری است که در آن طراح تلاش می‌کند با تغییر عناصر متن، مثل اندازه و فاصله حروف، شکل حروف، فاصله خطوط، پاراگراف‌بندی و … زبان تصویری جدیدی برای تایپ به وجود بیاورد.
یکی از عوامل پیدایش تایپوگرافی در دنیا و مخصوصا ایران، شکل بسیار ساده متون در چاپ آن زمان بود.
متون تایپ شده فارسی جذابیت زیادی نداشتند و باید در چیدمان حروف اندکی تغییر ایجاد می‌شد تا ظاهری جذاب‌تر پیدا کند.
تایپوگرافی در طیف گسترده‌ای از امور هنری، مثل طراحی گرافیک، طراحی لوگو، طراحی پوستر، طراحی کتاب‌های کمیک، ساخت تیتراژ فیلم و … کاربرد دارد.
هر چند طراح می‌تواند از خط و خوش‌نویسی نیز برای تایپوگرافی بهره ببرد اما به طور کل تایپوگرافی با خطاطی و خوش‌نویسی (کالیگرافی) متفاوت است.
در بسیاری از پوسترهای اطلاع رسانی و نمایشگاهی از تایپوگرافی استفاده می‌گردد به گونه‌ای که در آنها حروف و جملات مربوط با پوستر نقش خطوط و اشکال هندسی را اجرا می‌کنند.
هنگامی که در طراحی لوگو از تکنیک تایپوگرافی استفاده می‌شود، با مفهوم جدیدتری به نام لوگوتایپ مواجه می‌شویم.
در واقع لوگوتایپ به لوگویی گفته می‌شود که در طراحی آن از حروف یا نام موسسه استفاده شده باشد.
لوگوتایپ یک از محبوب‌ترین و همچنین تخصصی ترین شاخه‌های طراحی گرافیک به شمار می‌رود. طراحی لوگوتایپ نیازمند مهارت زیاد طراح در کار با حروف و تسلط به هنر تایپوگرافی است.
دیدگاهتان را بنویسید