جنبش هنری امپرسیونیسم  در سال‌های ۱۸۶۵ الی ۱۸۸۵ رخ داده و از مهمترین پدیده هنری اروپا در سده‌ی نوزدهم و نخستین جنبش نقاشی مدرن می‌باشد. نام این سبک از تقاشی کلودمونه گرفته شده که طلوع آفتاب نام دارد.

ویژگی‌های جنبش هنری امپرسیونیسم :

در این سبک نقاشان کارگاه‌های نقاشی رو ترک کردند و در فضای باز به نقاشی پرداختند. مهمترین عنصر در این نقاشی‌ها وجود نور و تاثیرات آن بود. نقاشان این سبک سعی می‌کردند تغیراتی که به واسطه‌ی نور به وجود می‌آید را ثبت کنند. آثار نقاشان امپرسیونیسم ثبت تغییرات گذرا و ناپایدار نور در طبیعیت بود، در واقع لحظه‌های گذرا مانند مه را به دام می‌انداختند.

آن‌ها به جای ترکیب کردن رنگ‌ها از رنگ‌های خالص استفاده می‌کردند، برای مثال به هنگام استفاده از رنگ نارنجی، رنگ زرد و قرمز را به صورت خالص با استفاده از ضربات قلمو بر روی بوم قرار می‌دادند.

تا بتوانند از طریق ضربات قلمو رنگ نارنجی را بر روی بوم به بیننده نشان بدهند. نقاشانی که در این سبک کار می‌کرند رنگ‌های خاکستری و تیره را از پالت خود حذف کردند و جای آن به سراغ رنگ‌های خالصی که خلوص بیشتری هم دارد رفتند.

برای مثال از رنگ‌هایی مانند زرد و قرمز و … استفاده می‌کردند. این سبک در کشورهای دیگری مانند آلمان، آمریکا نیز منتقل شد، ولی در کشور انگلستان بسیار آهسته مسیر خود را پیومد. به طوری که در نمایشگاهی که در گالری‌های گرافتون شهر لندن برگذار شد حتی یکی از تابوهای امپرسیونیست‌ها نیز به فروش نرسید. این هنرمندان در ثبت موضوع نقاشی‌ها متفاوت عمل می‌کرند و یک شیوه‌ی اختصاصی برای خود پیدا می‌کردند. کلودمونه، ادوارمونه، ادگاردگا، پل سزان، رنوار و سیسیلی از نقاشان پیش‌گام در این سبک بودند. و به تدریج هنرمندانی دیگیری نظیر کامی پیسارو، فردیک بازیل نیز به این مکتب پیوستند.

پس از مرگ مونه حراجی‌های نقاشی‌ها افزایش یافت. اما نقاشی‌های امپرسیونیست‌ها امروزه مورد توجه بسیاری از هنرمندان و نقاشان قرارگرفت. این در حالی است که در دهه‌های ۱۸۷۰ و ۱۸۸۰ بسیاری آن‌ها را موزد تمسخر می‌گرفتند، شاید دلیل این اتفاق نا آگاهی مردم در آن دوره و درک نادرست آن‌ها از آن سبک بوده.